Ik geloof in God….
Ik geloof in Jezus….
Ik geloof in de Bijbel……
Oh ja, letterlijk of meer symbolisch? Of historisch?
Lastig wat geloven eigenlijk is.
Geloof ik in de christelijke leerstellingen? En in welke leerstellingen dan?
Mag ik mezelf een gelovige noemen als ik ook wel twijfel….?
Elke keer dat je het woord “geloven” in het Nieuwe Testament ziet, komt het van het Griekse woord pisteuo, wat zoveel meer betekent dan alleen maar iets geloven in je hoofd. Het betekent “geloven in, toevertrouwen, vertrouwen op, vasthouden aan.
Het woord pistis betekent geloof, maar wordt ook gebruikt in de volgende twee vormen: vertrouwen en betrouwbaarheid.
Dus als ik geloven wil gebruiken zoals de schrijvers van het Nieuwe Testament dat deden, dan heeft dat niet zoveel met een theoretisch geloofssysteem te maken. Maar veel meer met relatie: wat is mijn relatie met degene waar ik in geloof? Vertrouw ik Jezus, durf ik mij aan God toe te vertrouwen omdat ik Hem betrouwbaar vind? Dan kan ik op Hem vertrouwen als het moeilijk wordt, mij aan Hem vasthouden omdat Hij betrouwbaar is gebleken.
Ik vind dat heel mooi. Zo kunnen we veel discussies laten voor wat het is. We hoeven het niet over alles eens te zijn. We hoeven alleen te bedenken of we Jezus betrouwbaar vinden en waarom. En dan te beslissen of wij onszelf, ons leven, aan Hem willen toevertrouwen in het vertrouwen dat Hij goed is. Dat Zijn woorden betrouwbaar zijn. Dat Hij voor ons zal zorgen, en altijd bij ons zal zijn, zoals Hij immers gezegd heeft. Tenminste….als we in Hem geloven.